Liefde voelen en ervaren we in eerste instantie vaak in relatie tot iemand anders. We denken daarbij aan verliefdheid, houden van, lief zijn voor, mee kunnen leven en voelen met, aandacht hebben voor iemand. Allemaal positieve kwaliteiten die ieder mens in zich heeft en de een wat gemakkelijker afgaan dan de ander. Lief zijn en zorgen voor een ander wil nog niet zeggen dat je je ook werkelijk openstelt voor het wezen van de ander. Je kunt bijvoorbeeld – onbewust – altijd aardig willen zijn en willen zorgen, vanuit een verwachting iets terug te krijgen aan waardering of bevestiging. Je kunt dan niet echt spreken van een vrije hartsverbinding, maar eerder van een situatie waarin afhankelijkheid een rol speelt.
Ik geloof dat het vermogen om een verbinding vanuit het hart aan te gaan met iemand inherent is aan hoe de verbinding met jezelf is. Voor velen van ons is het moeilijk of bijna onmogelijk om volledig het concept te aanvaarden dat wij in essentie wezens van liefde zijn. Voor, op en achter de toegangspoort van ons hart liggen barricades die dit bewustzijn moeilijk kunnen toelaten. Vooral in relatie tot andere personen kun je je bewust worden van deze zelf opgeworpen verdedigings- en beschermingslinie, die bestaat uit overtuigingen en allerhande vastgezette emoties.
Angst is misschien wel de grootste hindernis, en niet zonder reden. Wat zijn we vaak gekwetst geweest. Vooral als blije onschuldige kinderen met ons hart wagenwijd open voor de wereld om ons heen. Niet altijd begreep de buitenwereld ons en wij begrepen de buitenwereld al vaak helemaal niet. Dan zal het wel anders horen…. dachten we en probeerden ons aan te passen. Tot het moment dat dat niet meer werkt. Dan wil je je gewoon niet meer aanpassen, sterker nog, je kúnt je gewoonweg niet meer aanpassen. En dan?
Ik herinner mij een periode in mijn leven waarin ik behoorlijk vast zat in een situatie en in mijn emoties. Ik las in die tijd over een energetische manier van genezen en over onvoorwaardelijke liefde die je in jezelf zou kunnen doen ontwaken. Ik was tot tranen toe geroerd van begin tot eind, waarna ik het boek met een diepe zucht terzijde legde, concluderend dat deze vorm van liefde alleen maar in boeken kan voorkomen. Het maakte geen deel uit van mijn leefwereld. Het intense verlangen om deze vorm van liefde te mogen ervaren, drukte ik weg. Zo’n verbinding had mijn ziel zich altijd gewenst en die had ik tot dan toe tevergeefs hier op aarde gezocht. Maar diep van binnen werd er een herinnering wakker gemaakt.
Ik hoorde dat veel mensen na een kennismaking met deze energie hun leven een andere richting gaven. Dat ze veranderden. Dat boezemde mij angst in. Stel je voor dat ik zou veranderen… zouden de mensen om me heen dat wel goed vinden, hoe zouden ze reageren, zou ‘hij’ dan nog wel van me houden? Nu kijk ik met verbazing maar ook met liefdevol begrip terug op wie ik toen was. Ja, ik ben veranderd. En ja, niet iedereen kon me begrijpen. ‘Liefde?… je bent niet van deze wereld!’ Terwijl er misschien bedoeld werd: ‘Praat me niet over liefde… want dat doet teveel pijn…’.
De taal van het hart wordt door iedereen verstaan, het verschil zit hem in de mate waarin we deze resonantie van liefde durven en kunnen toelaten. Aangezien liefde een hoog energetisch trillingsveld is met een hoge frequentie, neemt het alle lagere energieën (emoties) mee. Het brengt bij ons diep van binnen iets in beweging, waarop we zowel fysiek als emotioneel reageren. Als ons hart geraakt wordt komen tranen spontaan, het is een natuurlijk mechanisme en niet een teken van zwakte of sentiment, zoals sommigen misschien wel denken. Als we Liefde in haar puurste vorm ontmoeten kunnen we echter ook reageren met terugtrekking en afweer. Angst doet het lichaam verkrampen in verzet en soms komen emoties dan explosief naar buiten. Boosheid kan dan zo’n explosief geworden emotie zijn die in wezen een dieperliggende pijn of verdriet afdekt.
Het kan zelfs een gewoonte geworden zijn om het hart gesloten te houden. Bang om gekwetst te worden, bang voor emoties. Dat is het gekke met ons… we kunnen zelfs doodongelukkig zijn in een manier van leven, in een situatie, maar toch niet bij machte zijn om ons gevoel de ruimte te geven. Want als je bij je gevoel komt, kom je bij je emoties.
Veel van wat ik vroeger onder liefde verstond had met aardse verwachtingen en emotionele afhankelijkheid te maken. ‘Als jij…. dan ik van jou.’ We speelden een rol, net als onze ouders en de mensen om ons heen hun rol speelden. De verbinding waar ik naar op zoek was kon er pas zijn vanaf het moment dat ik de verbinding in mij zelf weer vond. Dat was het moment dat ik koos voor een andere weg, namelijk een weg ‘met open hart’.
Met elke stap waarmee ons hart zich opent, kan onze essentie van Licht dieper in ons indalen. Liefde is het antwoord op alle vragen. Liefde is de sleutel voor genezing van lichaam en ziel. Ook al ben je niet fysiek ziek, liefde brengt ‘heelwording’ in de zin van dat je hier op aarde manifesteert wie je werkelijk bent. Letterlijk in het Licht van wie je BENt.
De verbinding met mijzelf resulteert in een stapsgewijs diepere verbinding met het Licht van de Bron. Dat tevens mijn Licht is, dat de Aarde is en dat het Universum is. Verbinding, Eenheid. Mijn hart en aardse lichaam opent zich geleidelijk aan voor dit Licht… voor die hogere Liefde die ik God noem en die langzaam maar zeker de Aarde verlicht via het bewustzijn van ons allemaal. En dan toch… kom ik af en toe een drempeltje tegen in mijzelf… Angst… het zit wel behoorlijk diep in ons systeem ingebakken he?
Alleen met vertrouwen en liefdevol geduld en zachtheid kunnen jij en ik – als mensen van de aarde – ons Licht langzaam maar zeker laten indalen.
Ik vervolg mijn weg vol vertrouwen en vooral verwondering…
Ga je mee?
Mei 2014©Tineke
