En nu ineens… lijkt het niet meer te werken.
De kracht van het ego ging tot dusver over mentale macht en overleven. Het heeft ervoor gezorgd dat wij ons staande wisten te houden in dit aardse leven. Als dit echter de enige motor is waar wij gebruik van maken, kan het zich dermate sterk ontwikkelen dat het zich een alleen-bestaansrecht toeeigent. Voor ons is het dan een houvast geworden waar wij ons veilig bij zijn gaan voelen, niet beseffend dat dit een schijnbare veiligheid is. Lange tijd dachten we dat we er op konden vertrouwen, wij hebben ons er zelfs grotendeels mee vereenzelvigd en hadden niet in de gaten dat we ons daarmee afscheidden van wie wij werkelijk zijn.
Voortgedreven door ambitie en enthousiasme kan het zomaar gebeuren dat de dagelijkse invulling – ondanks dat het brengt wat Ego voor ogen had – je niet echt voldoening meer geeft. Een vreemde gewaarwording is dat en Ego begrijpt het niet. Omdat het er geen antwoord of oplossing voor heeft gaat het op dezelfde voet door, vasthoudend aan de bekende gewoonten en de vertrouwde paden bewandelend, terwijl dit nare gevoel steeds sterker lijkt te worden. Terwijl Ego nog harder zijn best gaat doen lijken steeds meer dingen in het leven niet meer zo gladjes te verlopen als voorheen en Ego wringt zich in allerlei bochten om de situatie meester te blijven en in de hand te houden. Krampachtig en gedreven vergt Ego het uiterste van zichzelf, intussen voorbijgaand aan de protesterende reacties van het fysieke lichaam. Ook het mentale en emotionele lichaam worden behoorlijk op de proef gesteld in het vermogen om de balans te bewaren en langzamerhand laat het zelfgenezend vermogen het afweten. Verwarring is het gevolg, angst, ziekte, burnout…
En toen… op een dag toen het ego in al zijn uitputting het gewoon niet meer wist en het bijna zou opgeven, was er een stem ´Hé hallo zeg! Kun je me nu horen? Ik ben er ook nog hoor! Je moest wel erg ver doordraven en doorjakkeren in je eigen wereldje om nu zover te komen dat je eindelijk iets meer ziet, hoort en voelt dan je tot nu toe deed. Wie ik BEN? Ik ben het Hart, weet je wel, dat je altijd heeft voorzien van zuurstof, dat je altijd heeft voorzien van een draaiende motor. Maar ik heb meer in mijn mars dan alleen dat! En jij BENt meer dan dat je tot nu toe dacht dat je was.
Zonder mij zul je eigen wereldje van macht en angst blijven en zul je het niet redden. Door mij zul je een grootheids kunnen ervaren die je niet kent. Voel maar eens….
Het ego wist niet wat het overkwam. Tjonge zeg, wat een kracht heeft dat wezen dat zich Hart noemt. Als ik toch eens zó krachtig kon zijn dan… Maar het was een andere kracht dan het tot nu toe kende. Alsof het voller, completer was. Nog veel machtiger dan het ego zich ooit had gevoeld. En wat vooral opviel was de zachtheid, kwetsbaar bijna en toch ook weer niet. Terwijl het ego voorzichtig aftastend probeerde te analyseren wat dit nu was, viel er ineens niets te analyseren maar voelde het ego dat het Hart zich met hem verbond. WOW! Een warme en sprankelende energie doorstroomde het ego. Het was alsof er in hem een nieuwe kracht geopend werd terwijl er een zwaarte van zijn schouders leek te vallen. Tjonge, dit voelde nog eens goed, dit was supergaaf! Dit had het ego niet zelf kunnen bedenken. Het liefste zou het voortaan altijd met dit wezen Hart willen samenwerken, want deze power is werkelijk ongekend, zelfs voor het ego!
´Jazeker gaan we dat doen, dat is altijd de bedoeling geweest. Weet je nog wel, heel lang geleden, toen zag en voelde je me nog wel. Maar op een kwade dag heb je me afgezworen. Wat ben ik blij dat jij nu kiest voor een andere werkelijkheid, een wetenschap waarin je je door mij laat inspireren!´
En zo gebeurt er op een goede dag in je leven plotseling iets waardoor je ineens vanuit het niets de stem van je hart weer kunt horen. Dan ga je weer voelen wat er in je leeft en dan besef en ervaar je wat leven nu werkelijk is. En dat je tot nu toe misschien wel meer bezig was met overleven. Hoe intelligent het hoofd en je brein ook zijn en hoe sterk je wilskracht ook mag zijn, dit BEN je niet. Dit te beseffen en te gaan voelen is een eerste stap in het ontdekken wie je bent als mens en wie je in wezen bent. Als je de verbinding met je zelf weer aangaat, wakker je dat vonkje Licht weer aan dat je goddelijke afkomst is. Dan raak je bezield en put je uit een hogere bron van inspiratie, die je een voldoening geeft vanuit wie je werkelijk BENt.
Zo´n lange tijd konden we er niet bij, wilden wij er niet aan en als we al een klein moment van deze grootsheid mochten ervaren werd het door gedachten van het ego teniet gedaan. Het is de bedoeling dat wij onze ware grootsheid aanvaarden!
Wist je dat alle zelfkritiek die je hebt, je zelf niet waardig voelen, denken dat je iets niet kunt, niet je mond open willen doen, je zelf kleiner maken dan een ander ook allemaal aspecten van je ego zijn?
Het ego dat voortdurend oordeelt en voorwaarden stelt, houdt jou af van het bewustzijn dat je liefde bent. Het hart is onvoorwaardelijk en is zich bewust van de eenheid in alles. Het hart kent geen afgescheidenheid.
Hoe meer jouw hart geopend wordt, hoe meer jij jezelf als een wezen van liefde kunt gaan ervaren. Je kunt steeds vaker een ervaring hebben van diepe dankbaarheid en vreugde die zo groots is en zo kompleet, dat je brein het niet kan bevatten. Je wordt weer geïnspireerd, met Geest gevuld en vervuld. Jij BENt dan de manifestatie in aardse vorm van je Goddelijke Zelf.
Waar wacht je nog op?
©Tineke
