Contact en loslaten, in eerste instantie twee heel verschillende begrippen die niets met elkaar te maken lijken te hebben. Elkaars tegenpolen zijn.
Dualiteit
Tegenpolen hebben iets bijzonders in zich. Wij hebben woorden bedacht voor twee energieën die in wezen één zijn. In onze 3d wereld van dualismen bestaan alle dingen uit twee. Een yin en een yang kant, een ontvangende en een afstotende energie, een lichte kant en een donkere kant. Als we niet zouden weten wat het éne woord betekent, zouden we niet ook het andere woord hebben bedacht. Twee kanten van een en dezelfde medaille, zeggen we dan.
Onlangs kreeg ik twee kaarten toegestuurd met op elk een afbeelding van een geometrische figuur. De een symboliseerde ‘loslaten’, de ander ‘contact’.
Tja, dacht ik…. Wat moet ik daar nou mee? Waarom komt dit tegelijkertijd in mijn brievenbus? Loslaten…. oké dat begrijp ik. En…. contact…. ja, dat voel ik ook. Maar beide tegelijkertijd? Bestaat het een niet zonder het ander?
Om los te kunnen laten moet je eerst goed contact hebben met iets of iemand. Dat is gemakkelijk te begrijpen. Maar om werkelijk contact te hebben, in verbinding te zijn, moet je eerst goed los kunnen laten. Een doordenkertje…
In de dagen daarna werd het me duidelijk:
Vrij zijn en vrij laten
Om werkelijk in contact te kunnen zijn, moet ik loslaten. Ik werd ik me de afgelopen dagen (opnieuw) bewust van een ingesleten mechanisme…. het willen zorgen voor een ander. Dat is nogal een valkuil gebleken in mijn leven. Dat zorgen voor bestaat uit het de ander zo van harte ´het beste´ gunnen. Dat gevoel herken je wellicht. Vooral als het iemand betreft die je zeer lief is, bijvoorbeeld je man of vrouw, of je kind, dan is die wens dat de ander het goed heeft zo groot, dat je voor hem of haar al een compleet plaatje klaar hebt van wat het beste zou zijn. Maar die ander blijkt dan heel andere ideeën te hebben over wat hij of zij ´het beste´ vindt. Ieder richt zijn leven op zijn eigen manier in, maakt zijn eigen keuzes op zijn eigen tijd. Dat geldt ook voor mij. Ik doe de dingen op mijn manier in een tempo dat voor mij goed voelt. En ik zou niet willen dat iemand anders mij zegt hoe en wanneer ik wat moet doen.
Ook de ´zorg´ naar mijn volwassen kinderen toe mag ik loslaten. Ik dacht dat ik dat al gedaan had, maar er werd diep in mij nog iets aangeraakt. Dit keer mocht ik diep van binnen voelen wat het is om werkelijk los te laten.
Wat een pijn deed dat, dit loslatingsproces. De intensiteit was opmerkelijk en diepgaand. Alsof ik in een soort rouwproces zat. In die dagen zag ik een heel inspirerend filmpje van Gregg Braden, over de creatiekracht van onze gedachten en ons hart.
´Heal the pain of losing the people we love´. Deze woorden vielen me op. Dit voelde ik, pijn van het loslaten, pijn van verlies. Maar wie of wat dacht ik dan te verliezen eigenlijk? (leestip: ‘Mijn Lieve Kind’)
Vrijheid om te zijn wie je bent
Als ik er goed over nadenk, dan houden wij in onze onderlinge relatie verwachtingspatronen in stand, schuldgevoelens, plichtsbesef of verantwoordelijkheid naar elkaar toe. Zelfs ´zorgen voor´ houden we in stand, niet beseffend dat dit onszelf en de ander beperkt in het ervaren van een zuivere verbinding in eenheid. Als we dit nu eens allemaal los zouden kunnen laten? Wat blijft er dan over?
Werkelijk loslaten doe je vanuit liefde. Een beslissing die gemaakt wordt door je hart en je gedachte samen. En dat is een zuivere beslissing. Deze energie van het hart heelt de pijn die dit loslaten met zich meebrengt.
Wat er voor in de plaats komt is lichtheid, vrijheid. En bovenal contact, verbinding met de bron in je Zelf. Nu voel je ook een heel andere, nieuwe verbinding met die ander. Een verbondenheid in vrijheid. Er zit niets meer tussen. Er is geen afhankelijkheid of verwachting meer naar elkaar toe, je bent alleen verantwoordelijk voor je Zelf. Door die ander op die manier los te laten zet je hem of haar in zijn kracht. Hij of zij voelt zich niet meer beperkt of geremd door de (al of niet bewuste) gedachte dat hij ergens aan moet voldoen o.i.d. Liefde maakt vrij. Onze hartsenergie maakt zowel onszelf als de ander vrij. Of het nou je volwassen kind is, je vriend of vriendin, je broer of je zus, je man of je vrouw, iedereen met wie je een hechte band hebt heeft recht op jouw zuivere liefde zonder voorwaarden. Hij of zij mag zijn zoals hij of zij is. Net zoals jij mag zijn zoals je BENt. We mogen allemaal onze eigen-aardigheden hebben. Laten we dat maar gewoon van elkaar accepteren. En accepteer dat vooral ook van je zelf.
Wat moeten wij nog veel leren loslaten aan gewoonten, aan angsten, zorgen, oordelen, kritiek en andere emoties. Zij staan ons eigenlijk alleen maar in de weg om volledig in ons hart te kunnen leven. Wat fijn dat onze (liefdes)relaties ons kansen geven om dit in te leren.
Liefde verbindt
Ik word me er meer en meer van bewust hoe belangrijk dit loslaten is. Hoe meer ik kan loslaten des te meer ik in verbinding ben wie ik werkelijk ben. En dit staat in een open verbinding met mijn Licht, mijn goddelijke essentie.
In dit Licht ben ik altijd verbonden met de ander en zijn wij Eén. Waar ter wereld, of waar in dit universum wij ons ook bevinden. Eigenlijk is er van verlies geen sprake.
Ik kom tot het besef dat ik pas volledig in Verbinding (met mijzelf en de ander) kan zijn als ik werkelijk in liefde (mijn gehechtheid) kan Loslaten.
Die verbinding met je hart kun je dagelijks oefenen. Gewoon door liefde en dankbaarheid te voelen en je gewaar te worden van de lichamelijke reactie op dit gevoel. Meditatie is nooit mijn sterkste punt geweest. Ik werd onrustig, mijn lichaam ging pijn doen, en na een aantal dagen vergat ik het.
Een reis in je hart
Sinds ik op 21 december jl (2012) de wereldwijde hartmeditatie van Drunvalo Melchizedek volgde via de computer, probeer ik hiervoor dagelijks tijd vrij te maken. Mijn hart openen, dat was en is mijn liefste wens. Deze meditatie deed iets met me, het bracht me wel heel dicht bij me zelf.
Het is niet saai, in tegendeel, heel spannend af en toe. De eerste keer voelde als ´thuis´, warm, stil en vooral heel dichtbij.
Een andere keer ontdekte ik ruimten in mijn hart, laat ik het maar kamertjes noemen – zonder deur overigens – die verschillen van lichtfrequentie. De een is lichter en anders van kleur dan de ander. Ik ontdekte zelfs een ruimte die er wat levenloos oud uit zag, alsof ik daar eeuwenlang niet was geweest(!). Gelukkig schijnt daar inmiddels nu ook een helder licht. Het was voldoende om daar binnen te gaan en om licht te vragen. Er is ook een ruimte met zachtgroene energie die helend aanvoelt. Deze ruimte bevatte trouwens wel een deur, die ik bij het eerste bezoek helemaal opengezet heb en die niet meer dicht is gegaan. Een andere ruimte was gevuld met helderblauwe vitaliserende energie. En dan is er nog een ruimte waar altijd het meest heldere licht schijnt dat je je maar kunt voorstellen. Hier BEN ik alleen nog maar temidden van een verbindend veld.
Heb jij ooit je eigen hart op deze manier onder de loep genomen? Wil je het eens proberen?
Je kunt het als volgt doen. Zorg ervoor dat je niet gestoord kunt worden en ga zitten in een houding (liefst rechtop, maar het kan ook liggend) waarin je je comfortabel voelt.
Voel liefde voor de aarde (stel je een plek in de natuur voor waar je graag bent)en voel haar energie, voel liefde voor de sterrenhemel en de zon en voel haar energie, en voel liefde voor jezelf. Neem hier ruim de tijd voor, zodat je deze energie van liefde en dankbaarheid je lichaam voelt vullen.
Verplaats je bewustzijn naar je hart, zie het fysieke hart voor je en ga naar binnen. Vertrouw er op dat je intuïtie die speciale stille plek in je hart zal vinden. Vraag om licht in je hart. En BEN daar gewoon. Zonder verwachtingen.
Dat wat je moet horen of zien, zal je getoond worden, daar kun je op vertrouwen. Misschien niet de eerste keer maar een volgende keer. Als je emoties op voelt komen, laat die dan gewoon toe. En als je het licht niet direct kunt waarnemen, vertrouw er op dat het er is en dat je het uiteindelijk wel ziet *.
Dit is één manier, misschien is er een andere manier die voor jou beter werkt. Gewoon je intuïtie volgen. Je HART volgen dus…
Uiteindelijk zul je jouw Licht ervaren, het Licht dat je verbindt met het energieveld waarin wij allen één zijn. Het Licht waarin wij VRIJ en VERBONDEN zijn.
Deze meditaties brengen mij stilte en innerlijke rust.
Ik word langzamerhand een stilte gewaar die niet stil is….. een energie waarin veel (leven) aanwezig is, waarin contact tot stand komt met ´iets´ dat niet zozeer te zien is maar wel degelijk te voelen……
Ik deel dit met jou, in de hoop dat ook jij die prachtige ruimte in je hart zult ontdekken en het met jouw goddelijke Licht gaat vullen, elke dag een beetje meer. In die zin voel ik me verbonden met jou. In alle vrijheid.
Licht en Liefde,
Tineke
* Deze meditatie is een verkorte versie van de ´Sacred Space of the Heart Meditation´ van Drunvalo Melchizedek waar hij over schrijft in zijn boek (met cd) ´Living in the Heart´ (ISBN 1-891824-43-0)
- Gerelateerde pagina: over het loslaten en ontzorgen als moeder: ‘mijn lieve kind’
