Heb jij je dit wel eens afgevraagd? Stel jezelf dan eens een volgende vraag: ´Wat betekent ten diepste ´leven´ voor mij?´ Waar ontleen ik mijn identiteit aan? Hoe ervaar ik mezelf ten diepste? Is mijn rol als ouder of het vakgebied waar ik goed in ben mijn identiteit? Wat is mijn wezenlijke identiteit als mens?
Even een oefening om alleen of samen te doen: Vraag: Wie ben je? Antwoord: Ik ben…. Opnieuw de vraag ´wie ben je?´ De vragensteller blijft vragen, jij blijft hardop antwoorden. Kom je verder dan je identiteit als moeder, vader, je naam, zus, broer, enz.?
Wij mensen verlenen onze identiteit nogal eens aan bepaalde status, aan een mooi huis, een auto. De ´buitenkant´ om het zo maar te zeggen. Zo kijken velen naar ons en onze manier van leven en zo kijken wij in eerste instantie toch vaak naar anderen. Huisje, boompje, beestje… Alles loopt op rolletjes en sommigen vinden jouw gras zelfs groener dan dat van hun. En dan… op een goede dag ontdek je een onbestemd niet te verklaren gevoel van iets te missen of ergens aan voorbij te gaan. Herken je dat?
Ondanks je leuke baan, goed salaris, een relatie, gezonde kinderen, mooi huis, gezellig sociaal leven, een gezond lichaam, lekker in je vel zitten…vraag je je plotseling af: is dit nou alles? Is dit nou alles wat het leven mij te bieden heeft?
Of vraag jij je bovenstaande dingen af omdat jouw gras helemaal niet groen is ondanks dat je daar zo ontzettend je best voor doet?
Veel mensen hebben dit soort gedachten zo tussen hun vijftigste en zestigste levensjaar. De ´midlifecrise´. In de astrologie spreekt men van de zgn. ´Saturnusreturn´ rond je 29e en een herhaling rond je 58e jaar. Als een moment van bezinning of je op het goede pad bent, de richting gaat die je ziel verlangt, waar je voor gekomen bent om te ervaren. Saturnus kan je ter ´verantwoording roepen´ om de weg van jouw waarheid te kiezen. Doe je dat niet rond je 29e dan krijg je het rond je 58e extra voor de kiezen.
Eigenlijk kun je op elk willekeurig moment in je leven te maken krijgen met het besef van een soort van leegte en geen voldoening kunnen vinden. Je gaat op zoek naar iets nieuws, iets dat wél bevredigt en de leegte doet verdwijnen. De mate waarin je in contact staat met je intuïtie, met je gevoel, bepaalt in hoeverre je hierin slaagt en je je leven vanuit inspiratie en bezieling vorm kunt gaan geven. Het hoeven geen grootse dingen te zijn, het gaat er om dat je werkelijk plezier hebt in wat je doet, zonder dat je je al te veel bezig houdt met verwachtingen over wat het je zal brengen of dat je erkenning nodig hebt van anderen.
Sommigen slaan een andere, onbekende weg in die dicht bij hun hart ligt. Maar er zijn er ook genoeg die deze leegte willen opvullen met nóg meer van wat er al is. Helaas maakt het nieuwe dan al gauw weer plaats voor dat onbevredigende gevoel. De oorzaak wordt gezocht in de omstandigheden van buitenaf. Het ligt het aan de werkgever, aan de partner, aan de auto, aan het huis, aan de woonplek, aan de familie… kortom aan de buitenwereld. Terwijl het de persoon ontbreekt aan inzicht in en verbinding met zijn eigen binnenwereld, blijft hij/zij zoeken naar erkenning en bevestiging bij alles en iedereen. Een nieuwe relatie vanuit deze behoefte is gedoemd te mislukken. Een ander persoon zal nooit deze leegte kunnen vullen.
Ik hoorde onlangs van een succesvol zakenman van 49 jaar die werkelijk alles had bereikt wat hij maar in het leven bereiken kon. Hij had alles, maar hij kwam tot besef dat hij feitelijk niets had. Een vreemde paradox, een vreemde gewaarwording dat je leven diep van binnen niet die bevrediging geeft die je eigenlijk wilt. We moeten op een bepaald punt in ons leven belanden, willen we eindelijk kunnen luisteren naar dat kleine stemmetje diep van binnen dat we bewust of onbewust steeds weer tot zwijgen brachten. Ook ik heb zo´n stemmetje jarenlang weggedrukt. Misschien durfde ik daar ook niet zo goed naar te luisteren. Ik snapte ook niet zo goed dat er zo´n gevoel, zo´n stemmetje was en wat die dan wél wilde. Want alles was (aan de buitenkant) perfect in mijn leven. (Zo´n stem zit niet in je hoofd… maar komt van diep ergens in de buurt van je hart of iets lager)
Nogmaals de vraag: wie ben jij? Zie je jezelf puur en alleen als een complex en ingenieus biologisch systeem? Jazeker, dat ben je, een groot wonder hoe al je orgaansystemen werken en met elkaar samenwerken. Maar je bent meer…
Wel eens nagedacht over jouw ziel? Wat is het eigenlijk, wat betekent het eigenlijk en wat moet je er mee? We weten bijna alles van het lichaam en van de psyche, maar van de ziel…
In hoeverre ben je je bewust van je ware identiteit als goddelijk wezen?
Je bent een ziel en je lichaam is je gereedschap, een aards voertuig voor je ziel om uitdrukking te kunnen geven aan zichzelf als een aspect van zijn Hoger Zelf, zijn oorsprong van licht en liefde.
Ten eerste mag je je bewust worden van je ziel. Wees je bewust wie je bent. Je hebt niet een ziel, je bent een ziel. De ziel wil zich in zijn essentie uitdrukken door jou, via jouw lichaam, in jouw leven. Succesvol zijn, een prachtig huis, een liefdesrelatie en al die andere dingen waar jouw persoontje naar verlangt of wat het heeft gecreëerd (hoe waardevol ook), zijn geen intenties van de ziel. De ziel heeft een andere agenda.
Om de signalen van je ziel te kunnen opvangen en te weten wat het verlangt, moet je je met haar verbinden. Daar is regelmatig afstemming voor nodig. Even checken: wat staat er voor vandaag op je zielsagenda?
Luister er naar, dan geef je uitdrukking aan goddelijke essentie van je ziel, dan leef jij en ervaar jij je zelf zoals je werkelijk bent. Dan wordt je een bezield mens en trek je automatisch datgene naar je toe wat je ziel nodig heeft om zichzelf te kunnen realiseren. Dan zal het leven met je gaan samenwerken en je niet meer tegenwerken.
Alles in je leven ervaar je dan intenser, met meer bezieling omdat het het grote geheel dient, voor het hoogste goed van iedereen. De problemen en moeilijkheden die je misschien tot nu toe nog had, zul je niet meer als problemen ervaren. Je zult zien dat alles als van zelf ´oplost´.
Moeilijke opgave? Er is wel wat moed en vastberadenheid voor nodig samen met je verlangen en intentie. Wees even stil, ga met aandacht naar je lichaam, voel je lijf en voel dieper, in je hart en luister… Onwennig misschien als je dit lang niet of nog nooit gedaan hebt. Soms moet je dit eerst eens een paar keer oefenen voordat je lichaam zich kan ontspannen en je je gedachten even kunt laten voor wat ze zijn. Waar heb je nu het meeste behoefte aan? Geef daaraan gehoor. De eerste stap op deze weg is voelen en dicht bij je zelf zijn, zonder verwachtingen, maar met het besef dat jij goed bent zoals je bent, dat alles wat er in jou leeft okee is omdat het een deel is van jou, dus ook deel van die Eenheid in liefde. Acceptatie van je zelf brengt je dichter bij datgene wat je ziel verlangt.
Stiltemomenten kun je ervaren in de natuur, door je even terug te trekken uit de waan van de dag, door te mediteren, alleen of met anderen, met of zonder muziek.
Zodat je je leven kunt gaan leven zoals het bedoeld was: met hart en ziel…
©Tineke
