Aanstellerij of is er echt wat aan de hand?
Als je kind blijft klagen over buikpijn terwijl de dokter geen oorzaak kan vinden, dan zit je als vader en moeder toch wel een beetje met je handen in je haar. Je maakt je zorgen of misschien ga je denken dat het kind zich maar aanstelt. Het jonge kind kan niet goed duidelijk maken hoe het zich voelt, wel dat het buikje niet zo lekker voelt. En dat is dan ook letterlijk zo, het kind simuleert niet, maar voelt werkelijk fysiek de pijn van de emotie.
Omdat het spijsverteringskanaal één groot verwerkingsgebied is van alles wat het kind binnenkrijgt aan voedingsmiddelen en prikkels uit de buitenwereld, is de oorzaak van buikklachten niet altijd fysiek. Als ouder dien je te weten dat het niet kunnen uiten van emoties kan leiden tot buikklachten. Hoe beter jij je als ouder/opvoeder bewust bent van jouw eigen lichamelijke reacties op gevoelens en emoties, des te beter kun je de signalen die je kind afgeeft begrijpen. Dan begrijp je ook dat het ´buikpijn´ kan hebben als het bijvoorbeeld verdrietig of bang is.
Emotie vertaald naar een lichamelijke klacht
Dat onze gevoelens en emoties een grote invloed uitoefenen op ons lichaam, ons immuunsysteem, daar zijn wij als volwassen mensen lang niet altijd van bewust. Het (jonge) kind is er gevoeliger voor omdat het niet alles wat het meemaakt en voelt kan begrijpen en verwoorden. Zo kan verstopping een symptoom zijn van het vasthouden van een bepaalde emotie. Diarree kan een teken van angst zijn. Het kan zelfs gebeuren dat de lymfestroom (=levensstroom) letterlijk geblokkeerd raakt met als gevolg dat zich ergens in het lichaam vocht ophoopt.
Wij gebruiken in ons dagelijks leven vaak uitdrukkingen zoals ´dat hangt me de keel uit´ of ´ik heb er mijn buik van vol´. Dat dit ook werkelijk een fysieke belasting is voor onze keel en onze buik, daar staan we niet bij stil. Kinderen zeggen dit niet, die kunnen alleen maar zeggen dat ze buikpijn hebben.
Soms gebeurt het dat het kind juist in de pubertijd te maken krijgt met lichamelijke klachten door onverwerkte emoties die voortkomen uit een situatie of gebeurtenis die al jaren daarvoor plaatsvond. De oorspronkelijke pijn of emotie is weggestopt of geparkeerd en naar het on(der)bewustzijn verdwenen. Zelfs als volwassene kun je fysieke klachten krijgen die uit het niets lijken te komen, maar die hun oorsprong hebben in een vroegere ervaring die je uit onbegrip op je eigen manier negatief bent gaan interpreteren.
Je kunt als ouder niet de volledige gevoelswereld van je kind kennen. Het ene kind is wat extraverter, zal wat gauwer zijn emoties kunnen en durven tonen dan een ander kind. Sommige kinderen zijn ´een open boek´, anderen heel erg gesloten. En als het fysieke reacties krijgt kort na een belangrijke gebeurtenis in de directe leefomgeving, dan kun je daar als ouder vaak nog wel een verband tussen zien.
Als je kind wat ouder is gaat het door middel van woorden communiceren. Zoals ook de ouders dat gewend zijn. Je kunt met woorden niet altijd je gevoel weergeven. Je kunt met woorden ook heel goed je diepere gevoel verbloemen. En zo kunnen vage, onbestemde gevoelens niet te benoemen zijn en naar het onbewuste verdwijnen. Soms mag of wil emotionele pijn niet gevoeld worden. Flink zijn. Huilen mag niet! Boos zijn al helemaal niet. Een kind zou eigenlijk moeten leren dat al deze emoties er mogen zijn.
Taal van het lichaam
Emoties brengen een reactie in het lichaam teweeg. Dat is een natuurlijk gegeven. Hoe sterker de gevoelsreactie, des te sterker de fysieke reactie. Het patroon van verdriet zit meestal in het gebied van hart en longen. Het gevoel van angst of schrik bevindt zich net onder het huidoppervlak en dit voel je vaak van je hoofd naar je voeten over je lichaam. Het gevoel van boosheid beweegt zich duidelijk naar de buitenkant van je lichaam tot net onder de huid, vaak naar je armen en benen. Je kunt dan de neiging hebben om te willen slaan of te schoppen. Het is een gezonde reactie van je lichaam om emoties te uiten. Als een emotie wordt onderdrukt, wordt deze diep in je cellen vastgehouden. Over het algemeen houdt de lever onderdrukte woede vast, de nieren houden angst vast en de longen houden onderdrukt verdriet vast. Als dit maar lang genoeg duurt kan je lichaam uiteindelijk symptomen gaan vertonen…
Keel
Keelklachten zijn gerelateerd aan de keelchakra, het centrum van het uiten en emoties. Als je in het dagelijkse leven veel moet slikken en je daarover niet uitspreekt en letterlijk je emoties inslikt, kun je regelmatig terugkerende keelklachten hebben. (‘ik kan het niet over mijn lippen krijgen’,’ het hangt me de keel uit’.)
Maag
Uitspraken als ‘het ligt me zwaar op de maag’, of ‘dat is moeilijk te verteren’ kunnen zowel slaan op voedingsmiddelen als op moeilijke situaties waar we inzitten. Beide hebben hun uitwerking op de maag. Bij maagklachten kun je je afvragen: wat ligt er opgeslagen dat niet verwerkt is? Waar heb ik moeite mee, waar wil ik niet meer aan herinnerd worden?
Dunne en dikke darm
Vertrouwen is het principe van de dunne darm. Wat neem ik op en wat geef ik door?
Dunnedarmklachten hebben te maken met het ja/nee principe. Je wilt graag alles weten en analyseren voordat je een stap durft te zetten, voordat je ja of nee zegt. Er is een bereidwilligheid en vertrouwen nodig, intuïtie en een aanvoelen. Overgave vanuit vertrouwen.
Bij psychogene diarree is er sprake van een teveel nee. Dan durf je geen ja te zeggen. Dan wil je er zo snel mogelijk vanaf. Als je daarentegen geen nee durft te zeggen en alles maar binnen laat komen, dan hopen afvalstoffen zich in je lichaam op en ook op psychisch gebied raak je overvol. Je lever raakt extra belast.
De werking van de dikke darm is het verhaal van opnemen en loslaten. Je ontlastingspatroon zegt iets over hoe je omgaat met emoties en indrukken. Zo kunnen malende gedachten en piekeren samengaan met een vertraagde stoelgang of obstipatie.
Wetenschappelijk bewijs
Candace B. Pert geeft in haar boek “Je Go(e)d voelen” een wetenschappelijke verklaring hoe emoties een fysieke blokkade kunnen veroorzaken. Zij spreekt in haar boek dan ook niet meer van het lichaam, of de geest, maar van de lichaam-geest, omdat we het niet afgescheiden kunnen zien. Voor mij was het lezen van dit boek heel verhelderend om het fysiologische proces te begrijpen van de invloed van energieën op het fysieke lichaam. En ook werd het mij duidelijker wat er precies op celniveau en in ons bewustzijnsveld gebeurt als de energie weer gaat stromen nadat pijnstukken tijdens een helende lichaamsmassage getransformeerd en geheeld worden.
Bewustzijn is een eerste stap
Wanneer je aan den lijve ondervonden hebt hoe het voelt wanneer je je emoties niet kunt uiten, dan weet je ook hoe fijn het voelt wanneer je ze uiteindelijk ruimte en erkenning geeft. Een ´pak van je hart´.
Je hebt ervaren hoe belangrijk het is dat je jouw gevoel wel degelijk serieus neemt en het niet verstopt of bagatelliseert. Zie je emoties als een natuurlijke reactie, als iets dat bij je zelfgenezend vermogen hoort.
Dan kijk je ook heel anders naar je kind als het buikpijn heeft zonder aanwijsbare oorzaak.
Spiegels
Niet altijd is een kind te ´peilen´. Er is soms sprake van on(der)bewuste patronen of (ziele)pijn bij een van de ouders, dat het kind, zo jong als het is (al tijdens de zwangerschap) kan aanvoelen. Door zijn/haar gedrag of fysieke aandoening kan het kind de ouders een spiegel voorhouden.
- Nieuw in Nederland (2015): Kinderbuik & Co, Integraal medisch kindercentrum
*Lees ook: Zelfgenezend Vermogen in een Nieuwe Tijd
