Ook jíj bent het Licht der Wereld!

‘Voor onze zonden…’                                                                                                                                                         Geboren in een gereformeerd gezin ben ik groot gebracht met de verhalen uit de Bijbel en in de kerk over God en Jezus vanuit denkwijzen en overtuigingen die veelal samengingen met een waarschuwend ´vingertje´. Dus ´goed je best doen´ was wel de basisinfo die ik meekreeg. En dat je pas goed was als je leefde volgens bepaalde regels. Je moest God wel tevreden houden. Het woord ´zonde´ viel nogal eens tijdens de zondagse preek.  Mensen die niet in God geloofden werden heidenen genoemd en als ´verloren´ beschouwd. Niet te geloven! Voor mijn gevoel klopten er zoveel dingen niet. Toen ik op een gegeven moment een vriendje kreeg die voor het eerst een kerk van binnen zag, waren dat soort uitlatingen vanaf de kansel wel erg pijnlijk.
Er waren rituelen, zoals de doop en avondmaal waarbij standaardteksten werden gebruikt waar ik met mijn ontwakend zelfbewustzijn wel erg grote vraagtekens bij plaatste. Bij de doop werd er bijvoorbeeld gesproken over ´in zonde ontvangen en geboren´. Vreselijk vond ik dat. En dat klopte voor mijn gevoel helemaal niet. Mijn kinderen zijn in ieder geval nooit in zonde ontvangen en geboren, in tegendeel. Daar was alleen maar liefde. Ik geloof dat ik daar toentertijd als jong meisje al van overtuigd was.
En dan was er nog zo´n vreselijk verhaal. Telkens met Pasen werd je er weer mee geconfronteerd. Gekruisigd en gestorven voor onze zonden. Het is toch een wonder eigenlijk dat wij als zondaren überhaupt gedoogd werden hier op aarde!
Ik kan me een moment herinneren dat ik ontzettend veel pijn en verdriet voelde bij de gedachte dat er iemand aan het kruis genageld was (vreselijk toch, als je er goed bij nadenkt) alleen omdat ik zo zondig ben! Ik heb het daar moeilijk mee gehad. (Later ontdekte ik tijdens mijn zoektocht naar oorzaken van mijn auto-immuun aandoening diep in mijzelf een venijnige angel van zelfvernietigingsdrang waar deels ook religieuze dogma’s debet aan waren.)

Lijden                                                                                                                                                     Er was een dag dat ik mij bewust werd van een overtuiging diep in mij dat ik alleen door te lijden heel kon worden. Pijn hoort er bij, volhouden en volharden. Ik was er best goed in. Niet in de gaten hebbend dat het mij zelf van binnen verhardde. Inprenting en beïnvloeding van buitenaf zorgden voor een zelfbeeld dat aan alle kanten rammelde. Als je jezelf voortdurend veroordeelt of schuldig voelt, wordt het wel heel moeilijk om enige zelfwaardering, laat staan zelfliefde te ontwikkelen. Het lastige is dat ik me van deze denkpatronen en gevoelens totaal niet bewust was, terwijl het mij ten diepste van een natuurlijke levensvrijheid en blijheid (ons geboorterecht) beroofde.
Hoeveel mensen dragen dit soort pijn in zich mee, vraag ik me af. Het moeten er ontelbaren zijn. Hoeveel geweld, onbegrip en ziekten heeft deze illusie van schuld en afscheiding eeuwenlang veroorzaakt en doet dat hedentendage nog steeds?

Schuldeloos
Vijfenveertig jaar na mijn aardse geboorte werd binnenin mij het waakvlammetje van de goddelijke vonk aangewakkerd. Van dat moment af ging ik van binnenuit ontdekken wie ik werkelijk ben, zonder alle aannames en paradigma’s van de buitenwereld. En dat staat lijnrecht tegenover de inprenting van de kerkelijke informatie van zonde en schuld. Er vormde zich in mij een nieuw bewustzijn van God als energie van Licht en Liefde. Wij zijn Licht en Liefde. Wij zijn zelfs in essentie schuldeloos. Is dat niet een eyeopener?
Ooit van gnosis, de gnosis of gnostici gehoord? Gnostici waren mensen die zich van de gangbare religie afscheidden, omdat ze niet volgens een leer van buitenaf wilden leven. Het klopte niet bij wat zij van binnen voelden. Letterlijk betekent gnosis ´Kennis van het hart’. Dat zegt al genoeg, nietwaar?

Over zonde zegt Jeshua ons via Pamela Kribbe (zie link onderaan) dat fouten maken, ‘zondige dingen doen’, mág en soms zelfs leidt tot grotere vooruitgang dan het proberen te vermijden van fouten. In het ‘slechte’ ligt de kiem van het goede besloten; alleen door het ‘slechte’ van binnenuit te ervaren, kun je het goede ervaren als mooi, zuiver en echt. Je kunt niet ‘van buitenaf’ leren. Jij, de God in jou, hebt de duik in het diepe (de materie) genomen om ervarend tot weten te komen, niet om wetend tot ervaren te komen.
Zijn advies: Laat je dus in je leven niet leiden door leraren of regels van buitenaf die dicteren wat goed, gezond, spiritueel is voor jou. Toets het aan je eigen hart: voelt het goed voor jou, dan kan het wat voor jou betekenen. Laat de rest los.

Pasen
Jaarlijks wordt er een spektakel op touw gezet dat iedereen via de tv kan volgen: The Passion. Het verhaal van de lijdensweg, met name het lijden benadrukkend, is geworden tot een theaterspektakel. Ga jij kijken? Heb je gekeken? Ik vraag me af wat dat doet met al die mensen die dit meemaken en toekijken. Als iedereen eens heel diep van binnen zou kunnen voelen, wat komen ze dan tegen? Een gevoel van schuld en zonde? Verdriet en pijn? Hoop op een wederkomst of wederopstanding? Een overtuiging dat we moeten lijden om het Licht (God) te kunnen ervaren? Wat doet het met jou eigenlijk? Wat zegt het jou, als ‘gelovige’ of als ‘niet-gelovige’ in deze tijd? Daar ben ik eigenlijk wel benieuwd naar. (Je reactie is welkom)

Jezus is onze broeder, zegt Hans Stolp in zijn boek ´Jezus, mijn broeder´. Jezus, als vertegenwoordiger en boodschapper van de Christusenergie, heeft ons laten zien wat wij als mens aan potentie en kracht in ons hebben. Dat wij zijn net als Hij dus. Niet meer en niet minder. Velen met mij achtten Hem ver boven ons verheven. Wij achtten ons niet waardig om naast Hem te staan en ons zelf als gelijke zien.
Feitelijk heeft Hij een bewustzijnsveld van Liefde op aarde gebracht omdat de mensheid zover was ondergedompeld in dualiteit dat het krachteloos was geworden, zonder enig besef van goddelijke oorsprong. Hiervoor was het nodig dat het Licht vanuit de Lichtsferen incarneerde in een menselijk lichaam en een nieuw bewustzijn op aarde bracht. In die zin heeft Hij de mensheid gered van een langdurig en misschien wel uitzichtloos bestaan.
De boodschap van Jeshua voor nú is: Zet Hem niet op een voetstuk ver boven je zelf verheven, maar naast je, als een broeder die je laat zien en ervaren wie jíj werkelijk bent.

´….Zo binnen, zo buiten. Nu de Christus in deze bijzondere tijd in ons innerlijk geboren wordt, en wij ons deze innerlijke Christus steeds meer bewust beginnen te worden, zullen wij ook in staat raken Hem in de sfeer buiten ons waar te nemen. In deze tijd wendt hij zichzelf heel concreet tot ons om ons wakker te roepen en ons bij te staan op die soms zo moeilijke inwijdingsweg…’. (www.hansstolp.nl)

Laat Pasen een feest van Licht, Liefde en dankbaarheid mogen zijn. Sinds het machtige kosmische gebeuren dat 2000 jaar geleden plaatsvond en de mensheid weer in staat stelde zich het Licht te gaan herinneren, heeft een nieuw bewustzijn zich in ons ontvouwd.

Licht der Wereld
En juist nu, in deze tijd, is het actueel en noodzakelijk om te beseffen dat wij zijn zoals Hij. God is in jou en in alle dingen. Alleen in je hart kun je de ware betekenis hiervan doorvoelen. In deze eenheid ben jij medeschepper van jouw – en van een collectieve – werkelijkheid. Het donker verdwijnt naarmate wij ons de liefde en eenheid herinneren en ons bewuster worden van het licht in ons.

Laat niet alleen Pasen, maar ook alle dagen daarna, dan een feest van Licht zijn, het lijden voorbij. Kijk met nieuwe ogen om je heen, kijk met een nieuw bewustzijn naar het verhaal van Pasen en bezie je Zelf met nieuwe ogen.

Ook jíj bent bedoeld het ‘Licht der wereld’  te zijn.

In liefde en eenheid,
Tineke