Azestuliet e.a.

Zoals gebruikelijk aarden wij ons. Ik voel een totale aardeverbinding van onze fysieke lichamen en onze fijnstoffelijke lichamen. Naarmate ik dieper in die verbinding kom, lijkt het lichter te worden voor m’n ogen.
Al onze lagen van bewustzijn (fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel) zijn nu in eenheid verbonden met Aarde en met de energieën van de Kristalwereld. We kennen ze niet bij naam, maar er is een voelen en ‘weten’ van hun bestaan. Het is het kristal-aspect in ons dat resoneert met dit kristallijnen bewustzijnsveld.

Wij verwelkomen de kristalwezens van Azestuliet: de Azes. We weten dat in ons hart die verbinding er altijd is geweest; wij waren ons door de tijden heen er altijd in meer of mindere mate van bewust. Wij staan ons zelf toe om onszelf te openen voor hun energie. Voor heling van onze ziel, heling van ons menszijn, heling voor wie wij zijn. Heling van wie wij nu zijn in dit leven en van wie wij zijn/waren in al onze andere zelf-parallelle-werkelijkheden. Heling tot Eenheid.
Wij vragen om geleiding en onze klanken vormen een prachtige eenheid voordat we in een lange stilte vervallen in afwachting van welke stenen onze aandacht zouden trekken.

De grillige open en uitdragende energievorm van de convoluted sheet quartz zorgt er voor dat de hele ruimte zich vult met de energieën van de verschillende Azestuliet kristallen, die omringd zijn door een cirkel van heldere satyaloka azestulieten. Onder de tafel met de klankschalen ligt de Dzi-kraal. Staafje roze Danburiet en Mango Quarz met Halyociet lag in de C- schaal.

Er is een verfijnde rustige energie die een gefocuste aarding vraagt. Ik klank en krijg heel warme voeten. Sanny voelt haar ischiaspijn wegtrekken. De klank van de schaal wordt uit zichzelf zachter en zachter en verdwijnt in stilte. We nemen waar dat er in deze stilte veel aanwezig en actief is.
Stilte… Terwijl Sanny klapdeuren ziet opengaan en voelt dat we in een andere ruimte terechtkomen, ziet Elly laatjes opengaan die haar een blik gunnen in nieuwe onbekende ruimtes en voel ik me 'voortglijden'...
De stilte duurt voort… tot het moment dat de klankschaal eigener beweging weer klank voortbrengt.
Ik zie dat wij ons op een bootje bevinden en ons laten meevoeren door een onzichtbare bijna magische maar ook natuurlijke aansturing in het water. Heel kalm en rustig drijven we geluidloos door een opening naar een andere belevingswereld. Ik heb alle vertrouwen in mij zelf, in wat ik laat gebeuren en in mijn onzichtbare begeleiding die veilig voelbaar is.

Wij varen in stilte en er is lange tijd alleen de zachte klank van de schaal. Tot het moment dat ik begin te klanken en Sanny en Elly zich met hun klanken aansluiten. Elly begint te lachen… Onze klanken zijn heel individueel en divers, wisselen elkaar af en komen weer samen. Alsof we ieder op onze eigen manier de ruimte/sfeer waarin we terecht gekomen zijn begroeten in blijde herinnering.  Alsof we ons op bekend ‘terrein’ begeven. (On)bekende klanken ontstaan vanuit ons binnenste... Maar we weten dat dit niet ons eindstation is, dat we slechts op doorreis zijn. De boot glijdt verder terwijl wij klanken voortbrengen en klanken horen van herkenning, van welkom, van thuis voelen en van elkaar voelbaar begroeten en verstaan. Terwijl de C schaal zachtjes zijn klank laat horen brengt de stroom ons verder.

Dan is het alsof de energie transparanter wordt om me heen, terwijl ik nog steeds stevig op mijn benen rechtop in die boot sta en me mee laat voeren. Het voelt nog steeds veilig maar minder bewust bekend, en toch niet volkomen vreemd. Ik heb nog steeds warme voeten, maar verder heb ik geen bewuste gewaarwording in mijn lichaam. Er verschijnt een lichtend hartje, met in het midden een lichte stip. Ja, er verschijnt ook een hartvormig ‘alien’ hoofd… er is veel aanwezigheid om ons heen, maar ik kan het niet allemaal precies onderscheiden.
Katachtigen met voelsprieten/tentakels op hun hoofd… ik ben er niet bang voor, het voelt als vertrouwd en bekend, zelfs een beetje als familie. Ze kijken toe hoe wij, hoe ik, in de boot in vol vertrouwen me mee laat voeren. We verstaan elkaar zonder een woord te wisselen. Het is een energie-uitwisseling. Voelt alsof ze ons verwelkomen, toekijken, en ook met ons communiceren op een gevoelsniveau. Niet in woorden… Er komen opnieuw nieuw soortige klanken uit mij tevoorschijn. Communicerende klanken die voortkomen uit de energie-uitwisseling met deze wezens.
Ik vraag mezelf af… (of wordt het me gevraagd?) of ik verder wil met de stroom die me meevoert; en ja, ik hoef er niet over na te denken. Ik ben niet bang, heb geen twijfel. Het voelt zo goed en natuurlijk allemaal.

Er volgt een stilte… alleen de zachte klank van de klankschaal begeleidt het bootje verder op de stroom tot de energie langzamerhand weer verandert. De wezens met tentakels laat ik achter me. De ruimte is volledig open en ik vaar vol vertrouwen.
Ik heb geen bewuste herinnering aan de sfeer of omgeving waar ik nu ben. En toch voelt het nog steeds veilig. Er zijn bolletjes…. Bewustzijnsbolletjes, kleurig. Ja… ook zij heten me welkom en dwarrelen of vliegen een eindje met me mee om mij heen en om de boot heen. Ook zij communiceren met mij en we verstaan elkaar. Maar ik kan het niet vertalen naar mijn fysieke bewustzijnsveld. Ik zie vooral zachtblauwe bolletjes, maar er zijn ook rose en goudgele. Het is vooral een heel blijde energie. Tjonge… wat een reis maak ik, wat een reis maken wij! En ook nu ontstaan klanken die we niet vaak hebben ontvangen/gehoord. Zachte, lieflijke en vrolijke sprankelende klanken. Het lijkt wel een feestlied! Dansen en zingen. Wat een heerlijke energie.

Ik vraag me af of deze boottocht een einddoel heeft. Deze reis is zo bijzonder…. Misschien blijft het wel eeuwig duren… En het is totaal geen probleem om nog een etappe verder te gaan. De bolletjes verdwijnen langzamerhand… achter me en om me heen… ik laat ze achter… Vervolgens verdwijnen ook de klanken van de schaal.

En dan…oei.. dan wordt het ineens donker… niemandsland. Merkwaardig genoeg voelt het nog steeds veilig. Er is licht dat verweven is met het donker. Naarmate mijn ogen wat gewend zijn is het niet eens donker. Maar het is wel een vreemde werkelijkheid…. Dat wil zeggen een vreemde ‘wereld’, echter geen vreemde energie.
‘Dit is de wereld van ‘zijn’… klinkt het als antwoord op mijn vraag of deze wereld mij iets te zeggen heeft. Hier bestaan geen woorden… hoe kan het mij iets zeggen? Het voelt zo vertrouwt.. (ik begrijp het niet). Als ik goed kijk, zie ik allemaal kleine celletjes. Celletjes met een lichte rand, een donkere rand, en met een lichte kern…een groot geheel van levendigheid.
‘Jongens, waar zijn we nu… wat zien/voelen/ervaren jullie?' vraag ik.  Sanny voelt ‘Zijn, thuis’ en Elly noemt ook ‘Zijn’, heeft er verder geen woorden voor, het is er en het is gewoon goed.

De sfeer waarin we nu zijn is geen afgesloten geheel, er is veel ruimte. De reis hiernaartoe was als een aanvaarroute of 'oprijlaan' naar dit ‘Zijn’. Die reis was zo ontzettend mooi… Ik besef dat ik telkens weer opnieuw vanuit hier op reis kan gaan, want mijn weg leidt telkens weer  naar hier.

Ik leg de geelgouden Himalaya Azestuliet in de gouden schaal en sla het aan. De trilling van de klank raakt een gevoelig plekje nabij mijn hartstreek aan. Mijn hart opent zich voor een nieuwe diepere en verfijndere frequentie die als Zon en als Thuis voelt.
Sanny: ‘Ik voel me heel licht en blij en word gewiegd in een lemniscaat-beweging. Het is alsof alles danst.’
Elly: 'Wat voel ik me ruim, ik voel me draaien en huppelen.'

Wij zijn Thuis… Maar de energie van thuis was al zo goed te voelen tijdens onze reis er naar toe, de ‘oprijlaan’ was geplaveid met de energie van Thuis. Wat hebben wij gedrieën een prachtige bootreis gemaakt. Wat voelde ik een enorme veiligheid… absoluut geen angst of twijfel… er was zelfs niet een kritisch brein of ego dat zich ermee wilde bemoeien… het was allemaal van een zo vanzelfsprekende veilige, gedragen wordende en vertrouwde energie. Moeiteloos en vanzelfsprekend.

Elly: 'Ik zag wittigheid en enige verandering in substantie: werveling, glad, rimpelig… En dan die laatjes die open gingen. Bijzonder en ik kan het niet verder benoemen. Het was een ervaring zonder woorden. Mn lichaam heeft veel los gelaten want ik moet veel gapen. De energie nam enorm toe toen de steen in de gouden schaal klonk. Gelukkig was ik goed geaard. Ik ervaar heel veel ruimte, helderheid en vrolijkheid.'
Sanny: 'Toen je het kristal in de gouden schaal liet klanken gebeurde er van alles; ik wiegde mijzelf, en voelde een enorme blijheid.'
Ik voelde me nog uren daarna nog steeds zo veilig en gedragen en begeleid als nooit te voren. Wat een helende energie is dit! De energie van Zijn is werkelijk zo ontzaglijk helend!