Yolinde heeft zich eerst verbonden met het blanco frequentieflesje zonder aanvullende informatie en nam daarna kennis van onze ervaring en de gebruikte kristallen. De energie van Vuur werd daarna nog diverse malen wederom onder haar aandacht gebracht. Je leest onderstaand haar ervaring.
- Zonder het fysiek aan te raken verbind ik me met de energie van dit flesje. Een vaag beeld en een gevoel van iets bloemachtigs. Ik neem het in mijn handen en voel kou en opsluiting en ik huiver. Het is donkerig en zwaar en ik voel verdriet om wat tot leven zou willen komen maar het niet kan. Een beeld van een zaadje in onvruchtbare, ondoordringbare te harde grond om tot groei te kunnen komen. Is er in deze remedie iets helends, iets dat tot leven brengt? Maar ik word dat niet gewaar. Ik kan me er niet mee verbinden. Werkt voor mij voorbij mijn waarneming. Ik voel alleen kou.
Ik besluit dat ik me er niet mee hóef te verbinden. Het appelleert aan iets ouds dat in mij niet meer van toepassing is. Dat toets ik nogmaals in me: Is het in mij niet meer van toepassing? Of is er in mij nog een donkere, opgesloten laag?
Ik ervaar het vervolgens als iets in de buitenwereld dat ik wel ken maar geen verbinding meer mee heb vanuit mijn huidige staat van zijn. Het vertegenwoordigt een andere staat van bewustzijn/energie. Ik voel compassie maar hoef het niet meer te absorberen.
Donkerte als een onbewustzijn, dat vanuit de buitenwereld komt, resoneert op onbewuste resten in mij. Om die resten of deels geheelde imprints aan te raken zonder noodzaak tot bewuste herkenning, zodat wat daaronder aan levend Leven ligt, tot vrije groei te komen.
Het raakt iets oerouds van het collectief in mij. Iets van voor hele oude beschavingen. En ook in mij zijn afdrukken van dat collectieve oeroude.
Daarin herken ik in een post van Ton vd Kroon:
“…There is a power to be unleashed from the mountains of Virunga. It is the power of the earth dragon. It is the power of water and fire. It’s the power of life that wants to come to the surface. It is symbolized by this earth crystal that is in connection with the heart, well it IS the heart of Mother Earth…”
“…Because through the ages there have been guardians, both in spirit and in flesh, that have kept the knowledge of this earth crystal. It is most precious for humanity…”
Nu herken ik, nadat de ervaring van mijn waarneming is ingedaald naar diepere lagen van ‘collectief-oer’.
Als ik hierna de ervaring van de anderen lees, herken ik dat er eerst iets wordt losgemaakt, kou uit het lichaam gaat en dan komt er opening voor Licht, heling, warmte en zachtheid. De stijfheid uit mijn lichaam maakt plaats voor soepelheid. En ik voelde eveneens de kou. Ik voelde iets bloemachtigs dat niet tot leven kon komen en Elly ziet een nieuw gebied opengaan en een wei met bloemetjes.
2) Zes weken later, oktober 2020: Ik voel de zwaarte van de mensen om mijn heen, hun afgeslotenheid, hun angst en pantser.
Ondanks dat ik weet dat het om mijn innerlijke reactie op dit alles gaat grijpt het me bij de keel. Ik ga in meditatie 'Help mij mijn roer weer te vinden.’
Ik voel vervolgens een grote kalmerende aanwezigheid: “Adem, adem.” En ik adem bewust, en word rustiger. De aanwezigheid ondersteunt me omvattend vanachter mijn rug.
“Alles is waar. En tegelijkertijd is niets waar. Het zijn allemaal slechts fractals van het Geheel. Wat “waar” is, is niet wezenlijk relevant. Het gaat niet om waar/niet waar, goed/fout, niet om licht/duister, het gaat er niet om of je je op de 1 of de ander moet richten. Het gaat om dat wat dit overstijgt en omvat.”
Ja, dat voel ik en kan ik erkennen. En dat is zo groots dat er geen beeld, naam of invulling voor is. Ik ervaar de Grote Baarmoeder van Haar (Sophia) uit wie alles, alles voortkomt.
“Het gaat om het hart van het kruis, het open kerncentrum in dit kruis van tegenstellingen. Links en rechts, boven en beneden, zij leiden naar het hart van het kruis van tegenstellingen om de tegenstellingen te omvatten en aldus te overstijgen naar Eenheidsbewustzijn waar goed noch kwaad in bestaan”.
Dan richt ik me op het (blind gekozen) flesje, zijnde nr 4, VUUR.
Ik voel de energie met name in mijn slapen, links en rechts, als aparte benen van het kruis. In het centrum van mijn hoofd verenigen beide stromen zich. Dan is er daarvanuit verbinding met mijn hart. Okay, dus mijn hart is tevens het hart van het kruis van tegenstellingen. Mijn hart als onbenoembaar Al-centrum, voortgekomen uit de Grote Baarmoeder van Haar uit wie alles voortkomt.
Van alles in mij keert zich en bevrijdt zich. Ik kan nog niet benoemen noch bevatten wat er allemaal in me gebeurt, maar het gaat absoluut over een ontsluiting van het hart voorbij het gekende. De shift, the event of hoe het ook bezien wordt, is de opening van bewustzijn voorbij de drempel. Voorbij het glazen plafond van ons huidige bewustzijn. Eenheidsbewustzijn dat de dualiteit omvat en overstijgt.
3) Dan lees ik opnieuw mijn eerste waarneming van 6 weken geleden van deze frequentie van VUUR.
Dan valt op zijn plaats: mijn eerdere huiver voor de kou, de zwaarte en het donker. Zo ook mijn beleving van de opsluiting als zaadje in te harde grond, dat tot levend bewustzijn wil komen. En dat dat voorbij mijn waarneming valt. Mijn huiver is vanwege de strijd tussen licht en donker. Mijn verdriet is mijn verlangen naar de Omvattendheid. Maar de Omvattendheid ontvouwt zich. De frequentie van VUUR maakt de verkramping in ons los en opent de poort naar de Omvattendheid.
4) Nog weer later. Opnieuw toonde zich een gevecht tussen licht en donker. Dezelfde lading, hetzelfde gevecht zoals dat plaatsvond in mijn eerste meditatieve waarneming. Inzicht: "Het gaat niet om het 1 of het ander, het gaat om wat die tegenstellingen overstijgt en omvat.”
En nu denk ik ook: de frequentie van Vuur is alles verterend wat mijn pad van Al-Zijn blokkeert. Al datgene aanrakend in mijn samensmeltende persoonlijke en in de collectieve timelines, dat de evolutionaire ascentie blokkeert. En dat reikt t/m de eerste vestiging van de mens op deze planeet.
