Van Lood(zwaar) in Goud(en Licht)

'Het'

Dit jaar, deze weken, voelt 'HET’  allemaal zo bijzonder miraculeus wonderlijk samenvallend dat ik het graag met je wil delen. Want jij gaat ook vast door een vergelijkbaar proces. Het feestelijke vooruitzicht van het vallen van de sluier (zie nieuwsbrief Overgave en Opening), en de vreugdevolle trilling die vanaf begin dit jaar rondzingt in mij (zie blog Vreugde), het herstellen van oud zeer en mezelf terugvinden in een nieuwe energie… 

Het samenkomen van het mannelijke en vrouwelijke zelf, de verandering van een loodzware (voorouderlijke) energie in een ondersteunende gouden lichtenergie van eenheid. Het vallen van het doek op het wereldtoneel en op het toneel in mijzelf, om vervolgens weer open te gaan en - het wiel van karma achterlatend - een nieuwe ik te ervaren.

Het is opnieuw weer een bevestigende ervaring dat alles in ons lichaam ligt opgeslagen. Dat ons lichaam werkelijk betrokken is, en zelfs de sleutel is in de heling in deze transformerende tijd. Onze ascentie, evolutie, verandering kan niet plaats vinden zonder dat ons fysieke lichaam letterlijk mee verandert en zijn opgeslagen vastzittende ervaringen nu bloot geeft en - in ons bewustzijn van nu - kan gaan verwerken en loslaten. 

Transformeren en teruggeven

Weet je nog dat ik je vertelde dat ik in mijn lichaam veel oud zeer als zwarte harde drop zacht zag worden en dat het aan het loslaten is? Een mooi beeld van het genezingsproces waarin ik me bevind.

Op zoek naar iemand die mij kan helpen om heel fysiek de energiedoorstroming te ondersteunen, kwam een osteopaat op mijn pad. Hij voelde wel dat er heel veel vast zat in mijn benen, mijn armen, vingers, handen, hij had er een hele klus aan. Ik ademde bewust mee en voelde als het ware meer van mijzelf dieper in m’n lichaam integreren in de ruimte en in de stroom die er vrij kwam. Wat een cadeautje. Tijdens het behandelen zegt hij: in mijn bewustzijn komt het thema ‘voorouderlijke aanhechting’. 'Ehh… volgens mij heb ik mij daar in meerdere stappen en lagen al van losgemaakt', zei ik.

Ik vertel over de zwarte harde ‘drop’ die zachter wordt en los gaat laten, een proces zoals ik dat enkele maanden geleden in meditatie met innerlijk oog in mijn lichaam zag gebeuren. Hij zei: 'Neem een tafel voor je en hak al die zwarte ‘drop’ in stukken, die dan ter plekke in goud veranderen en geef dat aan al je voorouders'. En zo deed ik. Ik zag mezelf achter een tafel voor in de kerk. Religie was nogal een item in mijn voorouderlijke familie, dus niet verwonderlijk dat ik me in de kerk van mijn jeugd bevond, waar ik gedoopt ben en trouwde, net als de meesten van die voorouders. 

Het onbewuste

En de stroom van voorouders kwam op gang, het waren er veel meer dan ik dacht.  De meesten wilde erg graag, sommigen twijfelden nog, waren wat ‘uit de boom kijkerig. Zelfs  ’s avonds toen ik allang weer thuis was, was er aan de stoet van voorouders nog geen eind gekomen.

Een week later zie ik in meditatie plotseling die kerk weer voor me. Aan de stoet van voorouders leek nu een einde gekomen te zijn. Het was leeg in de kerk. Of toch niet? Plotseling verscheen er een volledig in het zwart geklede, lange man. Zei niets, stond daar alleen maar. Een persoon/energie van heel ver weg. Een vage mistige vlek in een onherkenbaar gezicht. En ik zei dat ik nog net een laatste goudklompje over had. Of hij er ook eentje wilde. Hij kwam voorwaarts… zwijgend… En er ging even heel kort een rilling van angst door me heen, voordat ik me heel bewust in mijn lichtkracht ankerde, denkend aan dat zwarte onder mijn hakmes dat inmiddels in goud was veranderd. Terwijl hij me naderde, verscheen naast hem een vrouwelijke figuur, veel kleiner dan hij. Bij het zien van haar, ging er kort een golf van emotie door me heen.

Hij vertrouwde me na lang aarzelen zijn hand toe, waarin ik het goudklompje legde. Met het ontvangen van het goudklompje stroomde gouden licht via zijn handpalmen en armen naar zijn hart. Die immens grote zwarte man ging vervolgens door de knieën voor het licht dat mij omringde en dat van mijn hart uitstraalde. En omdat het niet goed voelde voor me dat hij voor me knielde, ging ook ik door de knieën. En er was een uitwisseling in Licht van hart tot hart, van energie tot energie, gelijkwaardigheid, eenheid. De vrouw was zwijgend op de achtergrond gebleven, maar om de een of andere reden was haar aanwezigheid wel erg belangrijk.

Bewuste verbondenheid Ego-Hart

Diezelfde dag vertelde ik mijn ervaring aan een goede vriendin, die zich momenteel verdiept in de connectie tussen menselijk lichaam en aanhechtingen vanuit voorouderlijke lijnen. Ze wilde de zwarte man graag wat vragen stellen.  Ik ben dan ineens de zwarte man en kan namens hem antwoord geven op de gestelde vragen. Het is een man met grote verantwoordelijkheid voor een bijzonder belangrijke taak: het onderhouden van een onherbergzaam landschap. Er is daar niets te zien. Op de vraag waar hij dan op moet passen, heeft hij geen antwoord. Het is vanzelfsprekend dat hij zich van z’n taak kwijt, zo is het altijd geweest en zo zal het in zijn ogen altijd zijn. Hij zegt niks als hem gevraagd wordt naar z’n naam. Hij leeft omstreeks het jaar 800. Als hem gevraagd wordt hoe de vrouw heet en wie zij is, antwoordt hij zonder enige aarzeling: Armgedda.

Hij en Armgedda weten dat ze bij elkaar horen, hij weet dat zij er altijd is waar hij ook is. Maar hij spreekt nooit met haar. Ze voelen vaag in een ver-weg-energetische realiteit elkaars energie. Haar aanwezigheid geeft hem op een onderbewust niveau een soort gevoel van gesteund te worden. Zonder haar zou alles zinloos zijn en zou hij zelfs niet willen leven., daar is hij heel zeker van. Maar dat heeft hij haar nooit verteld, dat is ook niet nodig, want ze communiceren niet en weten dat gewoon wel in die ver-weg-energetische realiteit. Ze hebben allebei hun eigen bezigheden en en bemoeien zich niet met elkaars taken. De vrouw neemt plotseling even het woord. Dat is nieuw voor hem, hij kan haar voor het eerst horen in een taal die hij dacht niet te kennen (ik weet niet meer wat die vrouw zei). Mijn vriendin nodigt hem uit om z’n uitzichtloze bestaan te verlaten en in het hier en nu, in een nieuw bewustzijn van zijn herwonnen lichtkracht te stappen. Hij heeft tenslotte zijn eigen licht die ochtend weer geactiveerd door het goudklompje aan te nemen. Als ‘zij’ maar bij hem blijft, dan wil hij wel gaan naar een voor hem onontdekt nieuw landschap dat uitnodigend naar hem uitreikt.

Thuis gekomen voel ik nog even na en ik realiseer me dat die lange zwarte man symbool staat voor het controlerende mannelijke in mijzelf. Zich toch altijd wel bewust van de vrouw (hart) naast zich, maar altijd de regie willen houden.

Dat mannelijke ego wordt zacht (net als die zwarte verhardingen zacht werden en tot goud werden) en is nu gelijkwaardig aan de vrouwelijke hartsenergie. Hij (ego) ziet haar nu, terwijl zij (het hart) hem altijd wel gezien heeft en ongezien altijd vergezelde in energie. Nu zijn ze gelijkwaardig en staan naast elkaar, elkaar op een heel nieuwe (deels nog te ontdekken) manier ondersteunend. Hij ziet en verstaat haar nu en zij voelt dat ze eindelijk voor het eerst sinds lange lange tijd gezien en gehoord wordt. Er is een verbondenheid ontstaan die ze zich nu weer herinneren uit een ver verleden tijd.

Overschrijven in een nieuw bewustzijn van NU

Een paar dagen later bij de osteopaat. ‘Goh! Wat voel jij anders aan… veel zachter.‘ Ik vertel hem de ervaring van de goudklompjes sinds de eerste behandeling en de eindeloze stoet van voorouders met als laatste de verschijning van de zwarte man, die de controle durfde los te laten en dichter bij de vrouw staat nu, hetgeen ik zie als symbool voor het samenkomen van het mannelijke en vrouwelijke in mijzelf.

Tijdens deze tweede behandeling (weer armen en benen) zie ik achter en om de therapeut een heel team van heelmeesters. Ik begroet hen en geef toestemming dat ze helpen mijn lichaam te helen en te ontdoen van ‘aanhechtingen’ . Ik merk dat het belangrijk is dat ik toestemming geef en me in vol vertrouwen ook overgeef. Bij een gevoelig plekje op mijn linker onderbeen oefen ik zelf met mijn vinger wat druk uit op een plek net iets onder het sternum, en masseer het zachtjes. De plekken zijn met elkaar verbonden voel ik. ‘Ik-kracht of Ik-Aanwezigheid’ denk ik. De plek op het stermum wordt langzamerhand zachter. Ik adem mee, we werken samen.

Als de therapeut  met mijn rechterarm bezig is verschijnt de lange zwarte man plotseling weer in mijn bewustzijn. Om even te zeggen dat hij toch best blij is in deze nieuwe energie zo samen met de vrouw, zonder de zware verantwoordelijke last van vroeger, maar hij weet nog niet goed wat z’n taak dan in het hier en nu is in 2023.  Ik adem… laat los… adem diep in. Neem plotseling licht waar voor mijn ogen. Adem.. vertrouw..laat gebeuren.

En dan laten al die voorouders zich plotseling zien. Ze dragen allemaal dat stralende goudklompje in hun handen en ze stralen een serene vredige zijnsenergie uit. Of ze er ook bij mogen zijn vragen ze. Nou… zei ik…. Is dat nou nodig? (Sorry, ik was eigenlijk stiekem blij dat ik van ze af was). Maar vanwege hun zo andere energie die niet meer zwaar aanvoelde, zei ik: Nou, okee… maar dan wel buiten mijn cirkel. Niet hierbinnen. En ze gingen allemaal om mijn lichtcirkel staan die ik voorafgaand aan de behandeling om me heen had gezet. In ieders handen stralend aanwezig goud. En er kwam zo een immense power van Lichtkracht van hen naar mij toe dat de tranen over mijn wangen stroomden.Voor mijn ogen verscheen een zeskantige ster, een Merkaba of Davidsster.

En ik besefte: al dat goud dat ik heb uitgedeeld…. Ik krijg het in een veel-veel-veelvoud van hen terug. En ‘zij’ werden delen van ‘mij’. WIJ vielen samen in dit moment in het hier en nu als Eén in lichtbewustzijn. Weg is alle zwaarte, weg is alle oud zeer, weg is alles wat zo lange tijd als onbewustzijn aan mij kleefde.

Geboorterecht en een nieuw gouden fundament

Voorzichtig ga ik op beide benen staan.. en voel dat er een diepe heling of reiniging heeft plaatsgevonden in het 'wortelstelsel' van mijn fysieke mens zijn. De energie van zojuist zindert in en door al mijn weefsels, lijkt het.  Al die voorouders… het zijn allemaal stukjes van mijzelf, mijn lichaam draagt al die aspecten in zich, besefte ik.

Geboorterecht… ik en mijn voorouders hebben ons soevereine goddelijke geboorterecht weer opgeëist.  Dit bewustzijn, deze ommekeer, heeft een reikwijdte die ik met mijn menselijke verstand niet kan bevatten, maar wel met heel mijn wezen doorvoel. Mijn Zijn als een KRACHTBRON, die mij ondersteunt in mijn menselijke fysieke be-leven en op het pad dat ik ga. Liefde en Licht is ons gouden fundament. Een eenheid vormend, toch ieder een soeverein Zelf. Een dag later weet ik ineens zeker: … ik hoef nooit weer terug naar de Aarde in het wiel van Karma. Alles voelt als geheeld-opgelost-in het Licht van die Gouden dageraad waar we af en toe een glimp van opvangen.

Armageddon / Apocalyps  / Heaven's Cross

‘Armgedda’, een naam die in de uitwisseling met de zwarte man zomaar tevoorschijn kwam, deed me denken aan het woord ‘Armageddon’, Apocalyps.  De vrouw, Armgedda en de zwarte man - dood dat levend wordt en (oud) leven wat dood gaat. Het doek valt, er komt een einde aan uitzichtloosheid van egogerelateerd, op afgescheidenheid gebaseerd 3D. En het doek komt op in een nieuw gouden tijdperk. Wij dragen een nieuw menszijn in ons. Niet voor ver in de toekomst, maar vandaag al! De sluier valt en er staat werkelijk helemaal niets meer tussen ons als mens en ons goddelijke Zelf in. De laatste zwarte restjes van onze eigen gecreëerde belemmeringen gaan op in gouden lichtbewustzijn. Laat maar gaan… in liefde en uit liefde voor je ware zelf en al die stukjes 'jou' waarvan je lichaam het bewustzijn in zich draagt..

In mijn nieuwsbrief van december  refereerde ik aan de informatie van Adamus-St.Germain.  De benaming ‘Heaven's Cross’, geeft het beeld van de verschillende dimensies (hemelen) die opengaan en elkaar kruisen. Het is volgens Adamus een juistere benaming dan het dreigend aandoende ‘Apocalyps’, gebaseerd op verkeerde interpretaties van het bijbelse boek Openbaringen. De 'Apocalyps', wat 'openbaren' betekent, werd in het boek Openbaring voorspeld als een tijd waarin alle mogelijkheden zouden veranderen en het goddelijke zich zou verenigen met de mens. De zeven hemelen van de aarde zijn zeven zijns-toestanden die toegankelijk zijn voor bewuste mensen. Deze rijken beginnen zich nu te openen terwijl Heaven's Cross zich ontvouwt.

Dit is het lang geprofeteerde tijdsmoment van het Christusbewustzijn op Aarde, gebaseerd op metafysica en kwantummechanica, gerelateerd aan bewustzijn>energie>licht>zwaartekracht>realiteit. Hoewel voorafgegaan door de lente-equinox op 20 maart en gevolgd door opmerkelijke astrologische gebeurtenissen 23 maart, is Heaven’s Cross op 22 maart 2023 het resultaat van bewustzijn. Dus niet - zoals misschien wel gedacht wordt - het resultaat van astrologische uitlijningen. Eerder zal het tijdsmoment de uitlijningen die de volgende dag plaatsvinden intensiveren. Adamus spreekt van de Fysica van de Schepping, hoe de atomaire structuren op aarde zullen worden beïnvloed door veranderingen in tijd, ruimte, zwaartekracht en elektromagnetisme. Zelfs de wetenschap en de menselijke evolutie zullen veranderen, wanneer bewustzijn,  onderzoek en intuïtieve vermogens zullen worden beïnvloed door wat er gebeurt.

Deze apocalyps of opening van de rijken is de belangrijkste reden waarom je hier bent.

Dit is de tijd van de oogst, wanneer het zo lang geleden geplante Christuszaad eindelijk zijn vruchten afwerpt. Dit is waarvoor je kwam, de reden waarom je nu op deze planeet bent. Hemels Kruis. Het Christos-bewustzijn komt eindelijk naar de aarde.

Wat bijzonder om dit bewust als mens te mogen ervaren, het fysiek te doorleven, te doorvoelen en te verankeren in ons lichaam en in de velden van de Aarde.