Voordracht IFMA 2009 Utrecht

Voordracht tijdens het 6e nationale congres van de IFMA (International Federation of Medical Students’ Association) voor studenten geneeskunde 2009 te Utrecht

Ik wil u vanmiddag iets vertellen van mijn ervaringen sinds de diagnose reuma in het jaar dat ik veertig werd, dat is nu ongeveer vijftien jaar geleden. Na gedurende een jaar klachten van diverse aard kreeg ik eindelijk een diagnose: Reumatoïde artritis, zei de reumatoloog, ‘en het is niet te genezen’.
Hoe kan ik verklaren dat ik vanaf dat moment het gevoel had dat er wel genezing mogelijk is? Het was een diep gevoel van binnen dat zich niet liet verklaren, beredeneren, laat staan dat ik begreep, en ik hield het wijselijk voor mezelf.

Terwijl de reumatoloog zorgde voor een goede medicatie zodat ik geruime tijd pijnvrij door het leven ging, ging ik zelf op onderzoek uit: Ik wilde weten waarom die reuma ontstaan was. Eigenlijk was ik tot nu toe niet ziek. Ik bracht heel wat uurtjes door in de plaatselijke bibliotheek en las alles wat er maar te vinden was dat met reuma te maken had.
Ik las over mogelijke oorzaken, zoals een niet passend voedingspatroon dat tot verzuring zou kunnen leiden, zodat afvalstoffen door het lichaam niet kunnen worden uitgescheiden en geleidelijk aan door de jaren heen de gewrichten belasten.

Tijdens een van mijn bezoekjes aan de bieb viel mijn oog op een boek van een arts in Schotland die veel successen behaalde bij reumapatiënten met voedingsvoorschiften in combinatie met voedingssupplementen.
Zou het waar zijn? Het zou toch al te simpel zijn dat er met verandering van een voedingsgewoonte mijn klachten zouden verdwijnen. De enige manier om het te weten te komen was om het zelf te proberen. Het is tenslotte mijn lijf en ik voelde het ook als mijn verantwoordelijkheid.

In het boek stonden twee voorbeelden van een dieetvoorschrift. Ik was super gemotiveerd en besloot om het een halfjaar te proberen, en ik koos voor de meest rigoureuze, wat betekende dat ik terugging naar een zeer basisch voedingspatroon, waarin groente en fruit een grote rol spelen. Na een week voelde ik me al een stuk fitter, ik kreeg meer energie en de afmattende moeheid waar ik al maanden mee te kampen had, was al snel helemaal verdwenen.
De CRP factor (ontstekingsfactor) in mijn bloed was al maanden te hoog en was ondanks de medicatie niet naar beneden te krijgen. Na dat halve jaar van anders eten -wat eveneens een begin was van bewust en met aandacht eten- was de CRP-factor gedaald naar normale waarden.
Dat was voor mij een bewijs dat goede voeding – voor mij althans – van groot belang was.
De reumatoloog was de mening toegedaan dat de medicijnen nu eindelijk hun werk hadden gedaan.
Ik ben ervan overtuigd dat juist de combinatie van beide: een niet belastend voedingspatroon in combinatie met voedingssupplementen en de medicatie er toe hebben geleid dat mijn bloedwaarden weer normaal werden.

Perioden van medicijngebruik en medicijnvrij zijn wisselden elkaar af. Opmerkelijk was dat er wel steeds zwaardere medicatie nodig was na een medicijnvrije periode om tot het gewenste resultaat te komen. Ik dacht dat ik er wel was met het nieuwe voedingspatroon, maar niets was minder waar, zo bleek later.
In een van de boeken die ik las werd verondersteld dat stress ook een belangrijke factor is bij het ontstaan van reuma. En ik herkende het in mijn eigen leven. Het klopte gewoon allemaal.
‘Geen wonder dat ik ziek werd’, dacht ik toen. Later zou ik ontdekken dat stress een belangrijke verzurende factor is voor het fysieke systeem.

Hoe vaak had ik niet dat stemmetje de kop in gedrukt? Dat stemmetje dat zei: ik ben niet gelukkig, er ontbreekt iets aan mijn leven. Ik beredeneerde het weg: ik had werkelijk niets te klagen: een echtgenoot met een goede baan, twee gezonde kinderen, een fijn huis op een prachtige plek, kortom een modelplaatje waar sommigen misschien wel jaloers op waren.
En toch ontbrak er iets wezenlijks en ik wist niet wat.

Mijn ontdekkingsreis naar de oorzaak van mijn ziek worden, werd een reis met bewuste keuzes, van ervaringen, van inzichten, zo anders dan het onbewuste leven dat ik voorheen leidde. Ik ging me rijker en completer voelen. Het werd een helende reis.

Mijn honger naar kennis en inzicht in mijn fysieke en emotionele functioneren was niet te stuiten en resulteerde er in dat ik me aanmeldde bij de Academie voor Natuurlijke Geneeswijzen. Ik leerde over basevormende en zuurvormende voedingsmiddelen en kreeg een meer gedegen inzicht in mijn voedingspatroon en de uitwerking hiervan op mijn systeem. Verder ontdekte ik dat er nog zoveel meer andere factoren in mijn leven waren die hebben bijgedragen aan het ontwikkelen van reuma. Ik was een kritisch student die niet alles voor zoete koek slikte. Ik toetste het aan mijn eigen ervaringen. Hier hoorde en leerde ik meer over de mens als holistisch wezen: lichaam en geest, onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Mijn ervaringen werden bevestigd. Het voelen werd een weten.

Ik kwam in aanraking met diverse energetische, anders gezegd Vibrationele therapieën: Reiki, Bloesemtherapie, Bioresonantie, Bio-fotonen of te wel lichttherapie, klassieke massages, voetreflexzonetherapie, energetische massages, homeopathie en fytotherapie. Ook ondervond ik de verbazende uitwerking van een systeemopstelling, waarin belasting uit mijn familiesysteem zichtbaar werd.
Sommige therapieën brachten me verlichting van de pijn, minder ontstekingen en inzicht in het functioneren van mijn complexe fysieke systeem. Door middel van andere therapieën werd ik me meer en meer bewust van mijn denkpatronen, mijn emoties, en volgde er inzicht, acceptatie en heling.
En de samenhang tussen het fysieke en emotionele lichaam werd me duidelijk. Ik voel het ook. Als er onverwerkte emoties zijn voel ik dat in mijn lijf in de vorm van stijfheid en pijn. Pas als ik er daadwerkelijk aandacht aan schenk en de emoties van mezelf mag doorvoelen, is de pijn of het bedrukte gevoel verdwenen.

Ik werd me zo langzamerhand bewust van het feit dat wij mensen spirituele wezens zijn. Ik kon me steeds meer één voelen met alles wat mij omringt.

De ontdekking dat mijn ervaring van het eenheidsgevoel en het weten dat ik meer ben dan alleen een lichaam, door sommige grote filosofen en wetenschappers werd beschreven, bezorgde mij een Eureka-gevoel! Hier komen wetenschap en spiritualiteit samen! Waarom weet dan zo langzamerhand de mensheid nog steeds niet hoe het dan zit? Einstein, Plato en Fritjof Capra, allen werden zich bewust van een bepaald punt van intuïtief weten dat niet door middel van de gebruikelijke wetenschappelijke onderzoeksmethodes te meten is. Zoals Capra in zijn boek de Tao van Fysica zegt dat hij de kwantumfysica wel kon onderbouwen in grafieken enz. en het allemaal wel wist en kon beredeneren, maar op een gegeven moment de eenheid van alles met al zijn zintuigen gewaar werd.
Dit is een soort voelen dat alle fysieke gewaarwordingen omvat die je ervaart – fysieke gewaarwordingen van zowel je zintuiglijke wereld als je innerlijke of subtiele werelden.

We weten allemaal dat door de beroemde uitspraak van Descartes: Ik denk, dus ik besta, de westerse mens zich met zijn denken is gaan identificeren in plaats van met zijn hele organisme.
Deze klassieke denkgewoontes zijn zo hardnekkig dat we nu nog veelal in hokjes denken.

De energetische geneeskunde komt overeen met de opvattingen van Einstein dat materie energie is en dat de mens een reeks complexe energievelden in een dynamisch evenwicht is.
Het fysieke lichaam en de subtiel-energetische lichamen vormen gezamenlijk de multidimensionale aard van het menselijk wezen.
Therapeutisch kan op fysieke en emotionele ziekte worden ingewerkt door invloed uit te oefenen op de hogere frequentiestructuren die in dynamisch evenwicht verkeren met het fysieke lichaam.

Ware wetenschap legt zich niet vast, maar staat open voor nieuwe, soms onverklaarbare ervaringen en bevindingen.
Wat vandaag nog ongelooflijk lijkt, kan voor ons over tien jaar al een weten zijn. Hoelang heeft de mens niet geloofd dat de aarde plat was? De mensheid evolueert, ons bewustzijn verruimt zich.
Afgelopen week las ik in de krant dat men erin is geslaagd om de uitwerking van liefdevolle gevoelens op het lichaam te meten, evenzo liefdesverdriet.

Ik was mij zo langzamerhand ervan bewust geworden dat de manier waarop ik met mezelf omging erg ondermijnend werkte, wat zijn weerslag had op mijn zelfgenezend vermogen. In mijn diepste wezen hield ik niet echt van mezelf, ik leefde niet vanuit mijn Kracht. Alles en iedereen was belangrijker dan ikzelf. Grenzen kende ik niet en stelde ik niet. Emoties van binnenuit liet ik niet toe. Het ontbreken van die hartenergie resulteerde in een auto-immuunziekte. Liefde voor jezelf klinkt heel clichéachtig. Maar het is de onmisbare basis voor ons allemaal. De basis voor een gezond immuunsysteem.

De Amerikaan Richard Gerber, hield zich naast zijn wetenschappelijke studie geneeskunde en naast zijn praktijk meer dan 12 jaar lang bezig met lezen, studeren, onderzoek en zelfonderzoek, met als resultaat het boek Vibrational Medicine: New Choices for Healing Ourselves, in het Nederlands verschenen onder de titel Handboek energetische geneeskunde.
Er is een passage die ik u niet wil onthouden:
Het belang van hartsenergie voor een goede gezondheid legt hij als volgt uit:
Ik citeer:
“De medische wetenschap erkent tegenwoordig dat de thymus een belangrijke rol speelt bij de regulering van de immuniteitsreactie. Veel uiteenlopende ziekten kunnen indirect door de immuniteitsregulatie van de thymus beïnvloed worden, die op zijn beurt door de activiteit van het hartchakra wordt gevoed.
Medische onderzoekers begrijpen echter nog niet dat de subtiel-energetische prana-stroom door het hartchakra een essentiële factor is bij het goed functioneren van de thymus en dus van de immuuncompetentie van het lichaam.” Aldus Gerber.

“De thymus produceert een stof (thymosinen) die de activiteit van lymfocyten in het hele lichaam regelt. Een ondergroep van deze bloedcellen, de T-lymfocyten of T-cellen worden hoofdzakelijk door de thymus beïnvloed. De belangrijkste T-cellen zijn misschien wel de zogenoemde T-suppressorcellen, die de immuniteitsreactie reguleren en ervoor zorgen dat uitsluitend de niet-eigen proteïnen worden aangevallen. Wanneer deze zelfregelende functie door afname in aantal en activiteit van T-suppressorcellen verloren gaat, begint het lichaam zichzelf aan te vallen. We spreken dan van een auto-immuunziekte. Een van de meest voorkomende auto-immuunziekten is gewrichtsreuma.

Een belangrijke energiefactor die aan een krachtige immuunreactie bijdraagt, is een stevige stroom subtiele energie door het hartchakra om de thymus te ondersteunen. Wanneer de prana-stroom door het hartchakra vanwege problemen met het manifesteren van liefde voor zichzelf of anderen geblokkeerd wordt, is er sprake van verzwakking van de stroom vitale energie naar de thymus.”

Beseft u wat dit betekent ?

Ik snapte nu eindelijk hoe het zat en kon de verbinding leggen. Liefde voor mezelf als een voedende energie voor mijn immuunsysteem! De cirkel was rond, het plaatje compleet. Het klopte! Mijn denken en voelen kwamen samen en werd een weten!
Als ik me vanaf het moment van de symptomen van reuma passief en afhankelijk van de specialist had opgesteld, had ik me nu niet zo compleet en rijk gevoeld. Ik voelde een mate van verantwoordelijkheid voor mezelf, en ben daarom op onderzoek uitgegaan, wat een zelfonderzoek is geworden.

Het feit dat ik dit niet met mijn reumatoloog kon delen heb ik de afgelopen jaren zeer gemist.
Zij begreep niet waar ik het over had. ‘Wij denken anders’, zei ze. Dit heeft mij altijd het gevoel gegeven dat ik niet als compleet mens gezien werd. Een deel van mij werd niet erkend. Er werd alleen naar mijn lichaam gekeken, de rest deed er niet toe.

Ik weet dat ik niet de enige ben die zich als patiënt zo voelt. In het kader van mijn afstuderen heb ik een onderzoek gedaan onder een zestigtal mensen met een chronische en/of levensbedreigende ziekte.

Uit dit onderzoek bleek dat 84 % naast een reguliere behandeling op zoek ging naar andere vormen van therapie. Van deze groep zegt 81% dat dit hen ook iets heeft opgeleverd. Opmerkelijk vond ik dat een groot deel van de ondervraagden ondanks de beperking, de pijn en de strijd die hun ziekte met zich meebrengt, heel positief in het leven staat.

Voor mij is het duidelijk dat de behoefte van de patiënt verder gaat dan medicatie alleen.

Het zou toch fantastisch zijn dat de arts/therapeut van de toekomst kennis heeft van reguliere en energetische behandelmethoden en door gerichte aandacht voor de mens met een ziekte ook inzicht heeft in het proces waar de patiënt op dat moment in zit. Reguliere medicatie en energetische behandelingen en methoden, beide met hun eigen specifieke werking kunnen worden ingezet in een behandelplan.
Het is mijns inziens dan ook noodzakelijk dat zowel artsen als therapeuten niet alleen elkaars behandelmethoden respecteren en met elkaar willen overleggen, maar tevens op de hoogte zijn van andere mogelijkheden dan die binnen zijn/haar eigen vakgebied vallen. Daartoe zouden na- of bijscholingsactiviteiten niet alleen op het eigen vakgebied gericht maar ook vakgebiedoverschrijdend dienen te zijn.

Ik hoop met Richard Gerber, dat er in de nabije toekomst sprake zal zijn van een generatie artsen die zich bewust is van het scala aan mogelijkheden die we op wetenschappelijk en energetisch gebied tot onze beschikking hebben en die we kunnen inzetten in een nieuwe vorm van geneeskunde.

Hoe wonderlijk het in uw oren ook moge klinken: ik voel me grotendeels genezen omdat ik de boodschap van Reumatoïde Artritis heb begrepen.

© Tineke Kleine Deters – 2009

Plaats een reactie

Geverifieerd door ExactMetrics