- En het Licht van Vader-Moeder-God drong door tot in de diepste duisternis… -
Wat zien we?
Wat denk jíj als ik zeg dat 2021 een jaar is waarin de energie van lichtbewustzijn meer dan ooit voelbaar aanwezig is? Toenemend bewustzijn zorgt ervoor dat we vaker zicht krijgen op lagere energieën waarvan we tot nu toe geen weet hadden. Tegelijkertijd roept het veel vragen op: Is het waar wat ik zie? Wát zie ik eigenlijk? En vooral: Hoe vind ik een acceptabele vorm om in deze polariserende mensenwereld te bewegen zonder mijzelf geweld aan te doen? En ik stel mij daarbij (noodgedwongen) nog een andere vraag:
Wat zegt mijn lichaam?
Binnen in mij is er namelijk een heftig proces gaande dat ik heel fysiek doorleef. Na het laatste ‘medicatieverminderingsfeestje’ eind vorig jaar kwamen pijnen en ontstekingen in alle hevigheid terug. Je zou zeggen 'terug bij af', maar het voelde niet zo. Deze ervaring had voor mij een paar bevrijdende inzichten in petto.
De vernieuwende stroom van lichtenergie maakt me bewust van wat ‘vastgeroest’ lijkt en maar moeizaam in beweging wil. Er is trouwens op alle vlakken weinig beweging, ik ben niet vooruit te branden. Na enkele weken ‘aanmodderen’ met sterker wordende pijnen vraag ik zonder te aarzelen om verhoging van medicatie.
En alsof het zo zijn moest hoorde ik daarna iemand zeggen: ‘Leven op zich is het doel van het leven’. Dat kwam binnen! Het leven aangaan is de bedoeling van het leven. In onvoorwaardelijkheid leven is accepteren en omarmen van wat het leven brengt. Het gaat er om dat ik mijzelf en mijn lichaam niets hoef te ontzeggen wat mij op enigerlei wijze kan ondersteunen. Liefde zonder voorwaarden voor mezelf - Compassie. Niet direct met een oordeel klaar staan. Dan zal er ook geen nieuwe pijn meer ontstaan (!) Tjonge, wat een vuurenergie kwam er naar buiten bij het besef dat het oude denken van 'gefaald te hebben' niet meer in mijn energieveld aanwezig was! Kun je je dat voorstellen? En wat een weldadige ontspanning bracht dat in mijn lichaam. Er was slechts dat warme oordeelloze gevoel van compassie voor wie ik was en voor wie ik nu ben.
Gouden Eenheid
Die avond ben ik zo vol van een levende liefdevolle compassie-energie dat ik niet in slaap kom. Eén van mijn krachtigste kristallen schedels ‘komt binnen’: ‘Alleen als deze kracht met intentie vanuit het Hart wordt gebruikt is ze beschikbaar’ en ik voel direct een enorme golf van activerende warmte mijn hele lichaam vullen en ik zie een groot donker ‘gat’ voor mijn gesloten ogen verschijnen dat me doet denken aan ‘The Black Womb of Nothing’ – die heilige plek/moederschoot van Sophia, de Scheppermoeder van waaruit al het Leven voortkomt. De donkere ruimte verandert langzaam in een gouden schittering als van een regengordijn. Terwijl de gouden warmte resoneert en pulseert in mijn lichaam doe ik mijn ogen open en zie dat diezelfde sprankeling van goud mijn slaapkamer heeft gevuld. Ik ben verstild in deze niet te benoemen Aanwezigheid en kan alleen maar zeggen: ‘dankjewel...'
