- Ter ere van de Genezer in mij zelf -
Storm
Het is een donkere bewolkte decemberdag, waarop ik al vroeg in de middag een kaars aansteek. Het stormt hier binnen. Gedachten heen en weer, over en weer, elkaar tegensprekend, kritische stemmen op alles wat ik doe, of liever gezegd op wat ik niet doe en eigenlijk volgens de mening van die innerlijke criticus juist wel allang had moeten of zou moeten doen. Ik heb het koud en ik word die ochtend wakker met koorts.
Het voel alsof er een oorlog woedt in m’n lichaam. Een stem die in een koortsige stroom komt bovendrijven beweert dat ik een totale mislukking ben. Het gevoel is zwaar en lijkt diep aan me gekleefd te zitten. En ik besef ineens hoe schadelijk dit wel moet zijn voor mijn fysieke lichaam. Hoelang draag ik die innerlijke criticus al in mij? In hoeverre was en is deze stem een voedingsbodem voor toxines, pathogenen en bacteriën die mijn lichaam ziek maakten?
